Διάλογος - Ιστορία - Προσωπική πορεία

Διαδραστικές σχέσεις - Συλλογικό έργο

Η ίδρυση του Κέντρου χρονολογείται από το 1997-1998. Είναι δημιούργημα έμπνευσης και επακόλουθο συλλογικής και μακροχρόνιας εργασίας και επιστημονικής ενασχόλησης από το 1987 των ιδρυτών του Μανώλη Τσαγκαράκη και Γιώργου Οικονόμου. Με κύριο στόχο την ειδίκευση επαγγελματιών ψυχικής υγείας στον τομέα της συστημικής ψυχοθεραπείας ο τίτλος που αρχικά δόθηκε ήταν Συστημικό Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχολογικής Υποστήριξης, ΣΚΕΨΥ. Η γόνιμη συνάρτηση του εκπαιδευτικού έργου με την κλινική δραστηριότητα στάθηκε οδηγός για να συμπεριληφθεί η δυναμική αυτή στη νέα επωνυμία: Συστημικό Κέντρο Εκπαίδευσης και Ψυχοθεραπείας ΣΚΕΨΥΣ, και αντίστοιχα στα αγγλικά Systemic Center for Training and Psychotherapy, SKEPSYS.

Το διεπιστημονικό πνεύμα που αφετηριακά χαρακτηρίζει τη συστημική επιστημολογία αντανακλάται τα τελευταία χρόνια στην εξελικτική αναδόμηση, το περιεχόμενο και κατ' επέκταση στον σημερινό τίτλο του Κέντρου: Συστημικό Κέντρο Ειδίκευσης στην Ψυχοθεραπεία ΣΚΕΨΥΣ, Systemic Center for Specialization in Psychotherapy, SKEPSYS.

Παράλληλα με την πρόοδο της συστημικής μαθητείας, πραγματοποιούμε συλλογικά την ιδέα οτι τα ανθρώπινα συστήματα, όταν αναπτύσσουν διαδραστική σχέση, μπορούν να οργανώνουν την αταξία και να αυτοκαθορίζονται. Καθώς όλοι οι συμμετέχοντες έχουμε θέση εσωτερικού παρατηρητή του συστήματος, η παρεμβατική δραστηριότητα μπροστά στο απρόβλεπτο περιορίζεται σημαντικά και τη θέση της παίρνει η προσωπική ευθύνη που γεννάει η αμοιβαιότητα και ο διάλογος.

Το πλαίσιο για την απαρτίωση, ατομική και συλλογική, και τη συνεχιζόμενη ανέλιξη, διαμορφώνεται από διαφοροποιήσεις που απροσχεδίαστα περιβάλλουν τις εμφανιζόμενες αντιπαραθέσεις. Συνεργαζόμαστε για τη δόμηση μιας εκπαιδευτικής κοινωνίας ισότιμων σχέσεων η οποία χαρακτηρίζεται από συναισθήματα ευθύνης και εμπιστοσύνης ανάμεσα σε διδάσκοντες και διδασκόμενους, μέλη της επιστημονικής κοινότητας.

Οι ειδικευόμενοι σε συνεργασία με τα μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν με προσωπικό τρόπο την νέα πληροφορία. Συμμετέχοντας διαφοροποιούνται και διαμορφώνουν το πλαίσιο σχέσεων όπου αναδύονται οι ιδιότητές τους και που συμβάλλει στη γνώση και την προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξή τους.

Μέρος του πλαισίου είναι το εκπαιδευτικό πρόγραμμά μας. Συμπυκνώνεται στον Σύλλαβο Διδακτικής Ύλης και είναι ανοιχτό στις σύγχρονες εξελίξεις, θεωρητικές και κλινικές, της συστημικής ψυχοθεραπείας. Η εφαρμογή του πέρα από την παρεχόμενη γνώση οδηγεί στο χτίσιμο της προσωπικής επιστημολογίας όλων των μετεχόντων σ’ αυτό.

Τα κριτήρια προόδου, από την αρχή λειτουργίας του ΣΚΕΨΥΣ, έχουν διατηρήσει τον χαρακτήρα αυτοαξιολόγησης και αλληλοαξιολόγησης. Η εκτίμηση για την προσωπική ανάπτυξη και τις σχέσεις με τους άλλους ωριμάζει εξελικτικά στην διάρκεια του συνολικού χρόνου ειδίκευσης και είναι ενσωματωμένη στην διεργασία και τις ποικίλες δραστηριότητες του προγράμματος και ιδιαίτερα τις εποπτείες. Στο ευρύτερο πλαίσιο των ολομελειών, οι εκπαιδευόμενοι έχουν την ευκαιρία να βιώνουν ατομικά και συλλογικά την διαφορετικότητά τους και να νοηματοδοτούν την πρόοδο που έχουν κάνει. Στις ολομέλειες συμμετέχουν διδάσκοντες και διδασκόμενοι, τα μέλη της επιστημονικής ομάδας όλων των ενοτήτων, καθώς επίσης σε ξεχωριστές ολομέλειες απόφοιτοι από τα παλαιότερα έτη.

Dialogue – History – Personal Itinerary
Interactive relationships – Collaborative work

The Center was founded in 1997-1998. It is the product of inspiration and the joint, long-term labor and scientific research, from 1987 onwards, of its founders Manolis Tsagkarakis and Yorgos Ikonomou.
Its main aim being the specialized training of mental health professionals in the field of systemic psychotherapy, the first title stood as Systemic Center for Training and Psychological Support, or SKEPSY. The fruitful interrelation of educational work with clinical practice led to a new name, which reflected this dynamic: Systemic Center for Training and Psychotherapy, SKEPSYS.

The interdisciplinary paradigm that has characterized systemic epistemology since its inception, is reflected in recent years in the restructuring over time of the content and, hence, in the present title of the Center: Systemic Center for Specialization in Psychotherapy, SKEPSYS.

In tandem with the development of systemic training, we are collectively applying the idea that once human systems develop interactive relationships, they are capable of organizing disorder and promoting self- definition. As members of our Center, we all occupy a position of participant observer in the system, a fact which significantly reduces interventional interferences in the face of the unpredictable, in favor of personal accountability that emerges out of dialogue and reciprocity.

The training context facilitates personal and interpersonal integration, group transformation and differentiation. We work together to build a society of peers based on a sense of spontaneity and trust among trainers and trainees, members all of the same scientific community.

Working in collaboration with the members of the Scientific Council, the trainees have the opportunity to organize new information in a personally meaningful way. Differentiation emerges through participation in a context of relationships wherein their qualities manifest and which contributes to their knowledge and development, both personal and professional.

The content of our training program is in dialectic process with this context. It is laid out in the Syllabus of Training Material and keeps abreast with contemporary advances, theoretical and clinical, in systemic psychotherapy. In addition to the knowledge provided, theory and practice are oriented towards the creation of a personal epistemology on the part of trainers and trainees.

From the beginning of SKEPSYS, the criteria of progress have maintained the character of self- and peer-evaluation. The assessment of personal development and relationships with others matures progressively in the course of the total training period and is incorporated in the program’s process and the variety of activities, particularly the supervision. In the wider context of the plenaries, trainees have the opportunity to experience their difference as persons and group members and to ascribe meaningfulness to their progress. Trainers and trainees take part in the plenaries, as well as the members of scientific teams from all sections and, also, in separate plenaries, graduates from previous years.